Βούρος Παναγιώτης –περιβαλλοντολόγος
Δώδεκα χρόνια μετά τη διεθνή συμφωνία του Κιότο, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αλλά με πλήθος πλέον ερευνητικών-επιστημονικών εργασιών, μελετών και εκθέσεων να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για αλλαγή του κλίματος του πλανήτη, με επιπτώσεις σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας, οι ηγέτες του πλανήτη ή οι εκπρόσωποι τους, καλούνται στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης (7-18 Δεκεμβρίου), υπό την πίεση ευαισθητοποιημένων πολιτών του κόσμου, να καταλήξουν σε ένα νομικά δεσμευτικό κείμενο εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών μείωσης των αεριών και αντιμετώπισης των επιπτώσεων των κλιματικών αλλαγών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν δήλωσε πριν λίγες μέρες «Χωρίς υπερβολή, μπορούμε να πούμε πως η ευμάρεια των ανθρώπων και η υγεία των κοινωνιών μας ακόμα και το μέλλον του πλανήτη μας-εξαρτάται από αυτά που κάνουμε σήμερα και στις ερχόμενες εβδομάδες».
Οι επιπτώσεις από την αλλαγή του κλίματος δεν αφορούν πια μόνο το μακρινό μέλλον. Οι μεγάλης έντασης πυρκαγιές ανά τον κόσμο (Μεσόγειος, Αυστραλία, Καλιφόρνια κ.α.), οι καύσωνες μεγαλύτερης διάρκειας, οι ισχυρές βροχοπτώσεις που συνοδεύονται από πλημμύρες και καταστροφές σε κάποια σημεία του πλανήτη, η λειψυδρία λόγω μείωσης των βροχοπτώσεων με αποτέλεσμα τη καταστροφή των γεωργικών εκτάσεων σε άλλες και το λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής αποτελούν μόνο μέρος και προάγγελο των αλλαγών που έρχονται ως συνέπεια του φαινομένου αυτού.
Η έκθεση του Διακυβερνητικού Πάνελ του ΟΗΕ για τις Κλιματικές Αλλαγές (IPCC) που δημοσιεύτηκε το 2007 παρουσιάζει ένα ζοφερό μέλλον με άνοδο της στάθμης της θάλασσας, ελλείψεις νερού, καταστροφές σοδειών, εξάπλωση ασθενειών, συχνότερα και εντονότερα ακραία καιρικά φαινόμενα καθώς και εξαφανίσεις ειδών, ενώ τονίζει πως οι φτωχότερες χώρες είναι αυτές που θα πληγούν περισσότερο.
Το ποιο ανησυχητικό έχει να κάνει με τα συνεχώς επιδεινούμενα αποτελέσματα, σε ότι αφορά τις κλιματικές αλλαγές τις αιτίες και τις επιπτώσεις τους, βάση νέων επιστημονικών μελετών που δημοσιοποιούνται. Συγκεκριμένα πρόσφατη μελέτη της Βρετανικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας προβλέπει αύξηση της θερμοκρασίας κατά 4 0C και μεγαλύτερη πιθανότητα για ακραίες κλιματικές καταστάσεις. Οι νέες παραδοχές, που αξιοποίησε η μελέτη, έχουν να κάνουν κυρίως με τις θετικές αναδράσεις από τον κύκλο του άνθρακα: Για παράδειγμα, δάση που πεθαίνουν λόγω ξηρασίας και το εκτεθειμένο έδαφος εκλύουν περισσότερο CO2. Η απλή αναφορά της ανόδου της μέσης θερμοκρασίας κατά 4 βαθμούς υποκρύπτει πολύ έντονες κατά τόπους διακυμάνσεις. Πχ στον Αρκτικό κύκλο η αύξηση εκτιμάται πως μπορεί να φτάσει τους 15 βαθμούς και στη νοτιοδυτική Αφρική τους 10. Σύμφωνα με όλα τα μοντέλα, η Μεσόγειος θα υποστεί σημαντική ξηρασία με μέση αναμενόμενη μείωση βροχοπτώσεων κατά 20%.
Αντίστοιχα δραματική προειδοποίηση προς τη διεθνή κοινότητα αποτελούν τα συμπεράσματα της Έκθεσης «Προοπτικές Ενεργειακών Τεχνολογιών – 2008» της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας (ΙΕΑ) που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο και η οποία είχε παραγγελθεί από τις κυβερνήσεις των G8 πριν 3 χρόνια. Σύμφωνα με την Έκθεση, αν δε ληφθούν πρόσθετα μέτρα, το 2050 οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα αυξηθούν κατά 130% και η κατανάλωση πετρελαίου κατά 70%. Οι συντάκτες της Έκθεσης επισημαίνουν πως μια τέτοια τροχιά θα έχει ως αποτέλεσμα αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 6oC στο τέλος του αιώνα.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την Εθνική Ωκεάνια και Ατμοσφαιρική Διοίκηση (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ, τη χρονιά που μας πέρασε, οι συνολικές συγκεντρώσεις στην ατμόσφαιρα του μεθανίου και του διοξειδίου του άνθρακα (των δύο σημαντικότερων αερίων του θερμοκηπίου) παρουσίασαν σημαντική αύξηση.
Σε ότι αφορά τη χώρα μας, σε πρόσφατη διημερίδα που διοργάνωσε το Δίκτυο Μεσόγειος SOS με τίτλο «ΚΛΙΜΑ & ΠΟΛΗ: με το βλέμμα στην Κοπεγχάγη» παρουσιάστηκαν σημαντικά αποτελέσματα μελετών που εξέτασαν τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα σε συνδυασμό και με το οικονομικό κοινωνικό αντίκτυπο τους..
Σύμφωνα με τον Κ. Σεβαστιανό Μοιρασγέντη ερευνητή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών η μέση ετήσια θερμοκρασία στη Μεσόγειο και κατ’ επέκταση στη χώρα μας τείνει αυξανόμενη έως το τέλος του αιώνα που διανύουμε έως και 3,5 0C με το καλύτερο σενάριο να μιλά για αύξηση περίπου 2 με 2,5 0C . Η μέση ετήσια μείωση των βροχοπτώσεων εκτιμάται σε -30 με -50%. Οι ανωτέρω διακυμάνσεις συναρτώνται από την εποχή και τη γεωγραφική περιοχή (βοράς νότος, ηπειρωτική νησιωτική Ελλάδα). Τα νησιά της χώρας θα δέχονται λιγότερες βροχές κυρίως το καλοκαίρι, θα παρουσιάζουν δε μικρότερη αύξηση θερμοκρασίας σε σχέση με τα βόρεια της χώρας. Ο αριθμός δε των ημερών με μεγαλύτερη θερμοκρασία των 30 0C θα αυξηθεί στις 80 με 100 ημέρες περίπου. Η ζήτηση νερού και ηλεκτρικής ενέργειας θα αυξηθεί στη νοτιοανατολική Μεσόγειο που βρίσκεται και η χώρα μας κατά 50 κυβικά και κατά 600twh το χρόνο αντίστοιχα το 2025 σε σχέση με το 2000. Η ζήτηση μάλιστα αυτή θα είναι μεγαλύτερη τους έξι ζεστότερους μήνες του χρόνου (Μάιο –Οκτ). Οι επιπτώσεις δε στην γεωργία θα είναι εξίσου σημαντικές στη γειτονιά και στη χώρα μας αντίστοιχα. Συγκεκριμένα λόγω της αλλαγής των συντελεστών της γεωργικής παραγωγής (θερμοκρασία, βροχοπτώσεις, ακραία καιρικά φαινόμενα, διαθεσιμότητα νερού, αύξηση συγκεντρώσεων CO2) εκτιμάται σύμφωνα με την έκθεση Stern μείωση της παραγωγής δημητριακών κατά 15-35% για αύξηση θερμοκρασίας 20C. Σε πρόσφατη δε μελέτη εκτιμάται μείωση της αγροτικής γης μεταξύ 5% με 30% (στο χειρότερο σενάριο). Ο τουρισμός είναι δε ό άλλος πολύ σημαντικός τομέας που θα επηρεαστεί από τις κλιματικές αλλαγές ειδικά στη περιοχή της Μεσογείου που είναι μία από τις ποιο τουριστικές του πλανήτη. Συγκεκριμένα εκτιμάται ότι η μεταβολή των κλιματικών αλλαγών όπως αυτές περιγράφηκαν παραπάνω μπορεί να οδηγήσει είτε σε αλλαγή προορισμού με τις βόρειες χώρες να αυξάνουν το μερίδιο τους, είτε στη χρονική μετάθεση της τουριστικής περιόδου. Σύμφωνα με μελέτες (Hamilton et al 2005) εκτιμάται ότι το τουριστικό ρεύμα προς τη Μεσόγειο μπορεί να μειωθεί μεταξύ 10 με 25% έως το 2025. Υπάρχει δε και το σενάριο εστίαση της μείωσης τους καλοκαιρινούς μήνες και αύξησης το φθινόπωρο και την Άνοιξη, χωρίς να αποκλείεται η συνολική ανωτέρω μείωση. Η διαθεσιμότητα δε νερού μπορεί να μειωθεί έως το 2050 από 10 έως και 50%. Επιπτώσεις προβλέπονται επίσης και σε επίπεδο αύξησης της στάθμης της θάλασσας, με σημαντικό οικονομικό αντίτιμο, αλλά και στη αύξηση ασθενειών και θανάτων λόγω της μέσης αύξησης της θερμοκρασίας όπως αναφέρθηκε παραπάνω.
Σε σημαντικά αποτελέσματα κατέληξε και η Επιτροπή Μελέτης Επιπτώσεων Κλιματικής Αλλαγής της Τράπεζας της Ελλάδος στην έκθεση της με τίτλο «Κλιματική Αλλαγή και Ελληνική Οικονομία» που παρουσίασε ο κ. Μιχάλης Σκούρτος καθ. Του Τμ. Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σύμφωνα λοιπόν με τη έκθεση αυτή οι επί % απώλειες του ΑΕΠ θα κυμανθούν από 5,3% στην καλύτερη περίπτωση έως 13,8% στη χειρότερη, έως το 2200. Είναι χαρακτηριστικό ότι για κάθε 1 0C αύξηση το κατά κεφαλήν εισόδημα φαίνεται να μειώνεται κατά 8,5% και στις φτωχές χώρες κάθε αύξηση θερμοκρασίας κατά 10C μειώνει την ανάπτυξη κατά 1,1% ετησίως. Η τρωτότητα της ελληνικής οικονομίας οφείλεται τους τομείς της γεωργίας, του τουρισμού της ενέργειας (κατανάλωση, παραγωγή), των αστικών δομών και υποδομών, της μεγάλης βιοποικιλότητας, της εξασθένησης του κοινωνικού κεφαλαίου και της εκτεταμένης ακτογραμμής. Σύμφωνα με την έκθεση ο τουρισμός στη χώρα μας φαίνεται να επηρεάζεται σημαντικά οδηγώντας σε μείωση αφίξεων έως και 21% έως το 2100 και σε μείωση του εισοδήματος έως 7%. Σε ότι αφορά τη βιοποικιλότητα, η οποία χαρακτηρίζεται από τις υψηλότερες στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο (περιλαμβάνει 6.437 είδη χλωρίδας, υποείδη, ποικιλίες -1346 ενδημικά, το 20% των οποίων είναι απειλούμενα, όπως και 23.130 είδη πανίδας ξηράς και γλυκών νερών και άλλα 3.500 θαλάσσια, με πιθανότητα αν μελετηθεί εκτενώς να φτάσει τα 50.000 είδη) εκτιμάται ότι βρίσκεται σε κίνδυνο σημαντικής υποβάθμισης έως και εξαφάνισης σημαντικού μέρους της λόγω της μεταβολής των κλιματικών ζωνών που αναφέρθηκαν εξαιτίας της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας ξηρά και θάλασσας (μέση σημερινή θερμοκρασία 18,5 0C στο Αιγαίο), της εισαγωγής νέων ξενικών ειδών στο Μεσογειακό οικοσύστημα (χωροκατακτητικά). Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε 10 ημέρες εμφανίζεται ένα νέο είδος στο Αιγαίο. Επίσης σύμφωνα με την έκθεση καταγράφεται συνεχής αύξηση των αποζημιώσεων του ΕΛ.Γ.Α. από 1986 έως το 2007 και των ενισχύσεων ΠΣΕΑ από το 2002 έως το 2007 πλησιάζοντας πλέον αθροιστικά το ποσό των 600.000 ευρώ. Η οικονομική αποτίμηση δε της κοινωνικής αξίας εξασφάλισης επάρκειας αποθεμάτων και αντίστοιχης ποιότητας αυξάνεται συνέχεια και σύμφωνα με μελέτη του κ. Σκούρτου κ.α οι κάτοικοι της ν. Λέσβου φαίνονται διατεθειμένοι να καταβάλουν επιπλέον 76 ευρώ το χρόνο προκειμένου να εξασφαλίσουν επάρκεια και ποιότητα νερού.
Σύμφωνα με την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος απαιτούνται δράσεις προσαρμογής που στη περίπτωση των φυσικών οικοσυστημάτων προκύπτουν φυσικά είτε μέσω της αλλαγής στην περίοδο αναπαραγωγής είτε μέσω της αλλαγής στη σύνθεση τους, είτε μέσω της δημιουργίας νέων (οικοσυστημάτων). Στη περίπτωση των ανθρώπινων συστημάτων υπάρχουν η προληπτική και η διορθωτική δράση. Στην περίπτωση της προληπτικής και σε επίπεδο ιδιωτικό απαιτείται η προβλέπεται η αγορά ασφάλειας, η κατασκευή κατοικιών σε μεγαλύτερο υψόμετρο και ο νέος σχεδιασμός πηγών ενέργειας. Σε επίπεδο δημόσιο χρήση συστημάτων προειδοποίησης, νέα κατασκευαστικά πρότυπα και κίνητρα για μετεγκατάσταση. Στη περίπτωση των διορθωτικών δράσεων και σε επίπεδο ιδιωτικό προβλέπεται αλλαγή στις καλλιεργητικές πρακτικές, αλλαγή στα ασφάλιστρα και η αγορά κλιματιστικού, σε επίπεδο δημόσιο δε η πληρωμή βοηθημάτων/αποζημιώσεων, η επιβολή κατασκευαστικών προτύπων και η ανάπλαση των ακτών.
Μία από τις σημαντικότερες επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών στη χώρα μας που επηρεάζει και θα επηρεάσει ακόμα περισσότερο τις νησιωτικές και παράκτιες περιοχές αφορά την ερημοποίηση. Η ερημοποίηση που βρίσκεται στην Ελλάδα σε εξέλιξη εδώ και περίπου τρεις χιλιετίες με σοβαρό αντίκτυπο στα οικοσυστήματα, στην κοινωνική οικονομία και στην κοινωνία. Η χώρα δε σύμφωνα με πρόσφατες επιστημονικές εκθέσεις αντιμετωπίζει σημαντική διάβρωση εδάφους, με τις κλιματικές συνθήκες του όλο και μακρύτερου ζεστού και ξηρού καλοκαιριού να επιδεινώνουν τη κατάσταση υποβαθμίζοντας περαιτέρω το έδαφος. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα 2/3 των καλλιεργημένων εδαφών περιέχουν μόνο 1% οργανικής ουσίας ως συνέπεια κακής διαχείρισης. Με τα σημερινά δεδομένα το 34% των εδαφών της χώρας είναι σε υψηλό κίνδυνο διάβρωσης το 49% σε μέτριο και το 16% σε χαμηλό.
Ας επιστρέψουμε όμως τώρα ξανά στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης. Οι έως τώρα πληροφορίες επιβεβαιώνουν την μη επίτευξη όχι μόνο νομικά δεσμευτικής συμφωνίας για την μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου αλλά ακόμα και μίας απλής πολιτικής συμφωνίας με την ευθύνη να επιμερίζετε σε όλες τις πλευρές είτε περισσότερο είτε λιγότερο. Μάλιστα συζητιέται ήδη η πραγματοποίησης μίας νέας Κοπεγχάγης μέσα στον επόμενο χρόνο μεταφέροντας τις όποιες δεσμευτικές αποφάσεις για τότε. Σύμφωνα με την Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Αλλαγή του Κλίματος IPCC προκειμένου να μην υπάρξει υπέρβαση κατά 2 0 C οι ανεπτυγμένες χώρες θα πρέπει, έως το 2020 να μειώσουν τις συνολικές τους εκπομπές μεταξύ 25% και 40% σε σχέση με το 1990 και επιπλέον μέχρι το 2050 θα πρέπει το ποσοστό αυτό να φθάσει το 80% με 95%.
Η ΕΕ έχει αναλάβει την υποχρέωση να μειώσει τις εκπομπές της κατά 20% μέχρι το 2020 και να προχωρήσει σε μείωση κατά 30% στο πλαίσιο μίας συμφωνίας στην Κοπεγχάγη με την προϋπόθεση ότι όλες οι ανεπτυγμένες χώρες θα δεσμευτούν σε αντίστοιχες και οι αναπτυσσόμενες θα συνεισφέρουν ανάλογα με τις δυνατότητες τους. Σε επίπεδο χρηματοδότησης τώρα 75-100 δις ετησίως θα είναι το ετήσιο κόστος των δράσεων που απαιτούνται, προκειμένου να προσαρμοστούν στην κλιματική αλλαγή οι αναπτυσσόμενες χώρες, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας για την περίοδο 2010-50. Από αυτά ποσό 22 δις με 50δις ετησίως εκτιμάται ότι μπορεί να αποτελεί τη διεθνή οικονομική βοήθεια προς τις χώρες αυτές. Η υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ συμφώνησαν να συμβάλλουν οικονομικά εφόσον ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους και οι υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες χωρίς περαιτέρω καθορισμό του καταμερισμού του ποσού εσωτερικά στην ΕΕ και με ποια κριτήρια. Ο Επίτροπος περιβάλλοντος της ΕΕ κ. Σταύρος Δήμας πάντως δήλωσε ότι «Δεν είμαι ούτε απαισιόδοξος, ούτε αισιόδοξος, αλλά αποφασισμένος να εργαστώ για μια παγκόσμια, συνολική δεσμευτική και φιλόδοξη συμφωνία η οποία οφείλει:
1. Να υπογραφεί από όλες τις χώρες.
2. Να αφορά σε όλους τους τομείς της οικονομίας.
3. Να αποτρέψει την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη άνω των 2 βαθμών κελσίου.»,
Οι μόνοι που φαίνονται συνεπείς και δίχως ανακολουθίες απέναντι στο στόχο της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης είναι οι Ευρωβουλευτές της Επιτροπής Περιβάλλοντος της ΕΕ οι όποιοι σε πρόσφατη απόφαση τους 7/10 αποφάσισαν να προτείνουν και να θέσουν ως στόχους των κρατών μελών της ΕΕ τους παρακάτω:
• Υιοθετούνται οι εθνικοί στόχοι που πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά προτείνονται μακροπρόθεσμοι στόχοι συνολικής μείωσης των εκπομπών των αερίων που ευθύνονται για την αλλαγή του κλίματος κατά 50% το 2035 και 60-80% το 2050 σε σχέση με το 1990.
• Προτείνεται μηχανισμός τιμωρίας-συμμόρφωσης των κρατών μελών που δεν επιτυγχάνουν τους στόχους τους με πρόστιμο 100 ευρώ και πρόσθετη υποχρέωση μείωσης κατά 30% για κάθε τόνο ισοδύναμου CO2 απόκλισης από το στόχο.
• Προτείνεται μείωση των πιστωτικών μορίων από μηχανισμούς του Πρωτοκόλλου του Κιότο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κράτη μέλη, τονώνοντας έτσι περισσότερο την προσπάθεια λήψης μέτρων στην ίδια τη χώρα.
• Προτείνεται χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων κρατών για λήψη από πλευράς τους μέτρων μείωσης των εκπομπών
Επίσης υιοθέτησε την Έκθεση για την επέκταση και ενδυνάμωση του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπής. Η πιο σημαντική σχετική απόφαση είναι η επιβεβαίωση της υποχρέωσης των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής να αγοράζουν το σύνολο των δικαιωμάτων για τις εκπομπές CO2 που θα πραγματοποιούν, σε αντίθεση με ορισμένες κυβερνήσεις και ευρωβουλευτές που επιθυμούσαν ευνοϊκότερη μεταχείριση για τις μονάδες αυτές με συνέχιση του καθεστώτος δωρεάν παραχώρησης δικαιωμάτων. Αυτό σημαίνει ότι από το 2013 κάθε κιλοβατώρα που παράγεται από ορυκτά καύσιμα θα έχει σοβαρή οικονομική επιβάρυνση, κάτι που δεν θα ισχύει για την ενέργεια που παράγεται από καθαρές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Η ΗΠΑ και η Κίνα από την άλλη παρά το γεγονός ότι αποτελούν τους μεγαλύτερους ρυπαντές της ατμόσφαιρας με CO2 με ποσοστά 21,5% και 20,2% αντίστοιχα αποφεύγουν να πάρουν συγκεκριμένη θέση δέσμευσης για τη μείωση των εκπομπών τους. Σε επίπεδο πράσινων επενδύσεων δε η Κίνα προηγείται με ποσοστό 34% έναντι του 12% των ΗΠΑ σε προγράμματα σταθερότητας. Στις ΗΠΑ η εκλογή του προέδρου Ομπαμα βελτίωσε τη θέση της χώρας απέναντι σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και ειδικά απέναντι στην άρνηση της παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης της Κλιματικής Αλλαγής. Ήδη η βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε νομοθεσία για τον περιορισμό των αερίων του θερμοκηπίου κατά 17% έως το 2020 και κατά 80% έως το 2050 σε σχέση με το 2005. Προτείνεται μάλιστα ένα αυξανόμενο ποσό που θα ξεκινήσει από 1 δις δολάρια για την χρηματοδότηση της προσαρμογής των αναπτυσσόμενων χωρών στην παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση αλλά και ισότιμο ποσό για την μεταφορά πράσινης τεχνολογίας προς αυτές τις χώρες, ενώ πάνω από 5 δις δολάρια για την αντιμετώπιση της καταστροφής των δασών του πλανήτη. Όπως δήλωσε όμως και ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κρίτων Αρσένης, μέλος των επιτροπών Περιβάλλοντος και Υγείας, Αλιείας και Διεθνούς Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που συμμετείχε στην 7μελή επίσημη αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που επισκέφθηκε την Ουάσινγκτον για συνομιλίες με το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενόψει της Συνδιάσκεψης της Κοπεγχάγης «Οι δεσμεύσεις αυτές υπολείπονται αρκετά των αντίστοιχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και καθιστούν πολύ δύσκολή την επίτευξη μιας νέας διεθνούς συμφωνίας στην Κοπεγχάγη που να ανταποκρίνεται στα επιστημονικά δεδομένα για την αντιμετώπιση των χειρότερων επιπτώσεων της Κλιματικής Αλλαγής…. Επιπρόσθετα εκκρεμεί και είναι αβέβαιη η έγκριση της νομοθεσίας από την Γερουσία με αποτέλεσμα η διαδικασία να μην αναμένεται να ολοκληρωθεί πριν την Άνοιξη του 2010.» Ο πρόεδρος της Κίνας από την άλλη ενώ δηλώνει διατεθειμένος να θέσει στόχους (σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές όχι μεγαλύτερους των 20% μείωση) από την άλλη υποστηρίζει το δικαίωμα του να ενισχύσει και να αναπτύξει την οικονομία της χώρας του. Η Ινδία (με συμβολής στο 5% των παγκόσμιων εκπομπών) από την άλλη βρίσκεται ακόμα στο στάδιο του σχεδιασμού για τον περιορισμό τους επενδύοντας στις ΑΠΕ.
Στόχος της διάσκεψης της Κοπεγχάγης αποτελεί επίσης, η μείωση κατά 30% των εκπομπών των αναπτυσσόμενων χώρων.
Οι χώρες τις Αφρικανικής Ηπείρου στη τελευταία προπαρασκευαστική συνάντηση της Βαρκελώνης απείλησαν να απέχουν από τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης εάν οι ανεπτυγμένες χώρες δεν συμβάλλουν περισσότερο οικονομικά τις αναπτυσσόμενες στην προσπάθεια για τη λήψη μέτρων ενάντια στις κλιματικές αλλαγές δεδομένου του υψηλού κινδύνου που αυτές αντιμετωπίζουν χωρίς ουσιαστικά να φέρουν ευθύνη και υπό το καθεστώς της ανάγκης για ουσιαστική οικονομική ανάπτυξη των χωρών τους. Σε μία σκληρή δήλωση των εκπροσώπων τους ζητούν οι αναπτυσσόμενες χώρες να αναλάβουν την ευθύνη για την παρούσα κατάσταση να αποφύγουν τις καθυστερήσεις για τη λήψη μίας δεσμευτικής συμφωνίας και να προβούν σε μία γενναία χρηματοδότηση των κρατών τους που θα είναι και οι βασικότερα θιγμένοι από τις κλιματικές αλλαγές. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη στάση τους επικρότησαν και οι υπόλοιπες αναπτυσσόμενες χώρες.
Τέλος οι χώρες της Λατινικής Αμερικής παρά το γεγονός ότι θεωρούνται χώρες μεσαίου εισοδήματος με μικρή συμβολή στο φαινόμενο των κλιματικών αλλαγών υπάρχουν φωνές που θεωρούν ότι πρέπει να συμβάλλουν πέραν της χρηματοδότησης που ζητούν για τη λήψη μέτρων, και από μόνες τους στην επίτευξη μίας δεσμευτικής συμφωνίας στην Κοπεγχάγη. Και αυτό διότι από τη μία η αποψίλωση των δασών της περιοχής και από τη άλλη η εξόρυξη και εξαγωγή ορυκτών καυσίμων από κάποιες από αυτές (Βενεζουέλα, Βραζιλία, Κολομβία Μεξικό) συμβάλλουν άμεσα και έμμεσα στις Κλιματικές Αλλαγές. Οι επιπτώσεις δε αυτών όπως η παραγωγή τροφίμων η έλλειψη πόσιμου νερού, η ενίσχυση της εμφάνισης μολυσματικών ασθενειών αποτελούν επίσης έναν πιστικό λόγο για συμβολή των χωρών αυτών στην επίτευξη μίας συμφωνίας.
Τέλος στόχος της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης στα πλαίσια περιορισμού των κλιματικών αλλαγών και των επιπτώσεων τους, αποτελεί και η μηδενική αποψίλωση των δασών έως το 2020. Σε αντίθεση δε ακόμη και με τις ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση απέφυγε οποιαδήποτε δέσμευση για οικονομική στήριξη των παγκόσμιων προσπαθειών για να σταματήσει η καταστροφή των δασών του πλανήτη. Την απαράδεκτη αυτή στάση μάλιστα της πλειοψηφίας των κρατών-μελών στη τελευταία Σύνοδο Κορυφής αναφορικά με την χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών για να αντιμετωπίσουν την καταστροφής των δασών τους και την Κλιματική Αλλαγή. κατήγγειλε στις 11 Νοεμβρίου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Κρίτων Αρσένης. Επισήμανε δε την ανάγκη να εστιαστούμε σε προγράμματα αγροδασοπονίας, αναδάσωσης και δάσωσης για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής, παράλληλα με την προώθηση της εξοικονόμησης ενέργειας και παραγωγής καθαρής ενέργειας Μάλιστα δήλωσε ότι «Δεδομένου ότι είναι απίθανο να σταματήσουμε να εκπέμπουμε αέρια άνθρακα τα επόμενα 50 χρόνια, η αύξηση της αποθήκευσης άνθρακα στη γη είναι η μόνη μας ελπίδα και θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα των πολιτικών αντιμετώπισης.»
Η διάσκεψη της Κοπεγχάγης αποτελεί στη παρούσα φάση την ύστατη προσπάθεια όχι για αντιστροφή του φαινομένου των κλιματικών αλλαγών αλλά για περιορισμό του σε επίπεδα που δεν θα υπονομεύουν το μέλλον του πλανήτη στη μορφή που τον ξέρουμε αλλά και την επιβίωση του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας. Η ανάγκη υπέρβασης εγωιστικών πρακτικών από τους ηγέτες των κρατών και περισσότερο των αναπτυσσόμενων κρατών αποτελεί μονόδρομο προς την επίτευξη του στόχου της προστασίας του πλανήτη που αποτελεί την κιβωτό της ζωής όπως τη ξέρουμε.
Ακόμα και στην περίπτωση που δεν υφίστανται κλιματικές αλλαγές ή που αυτές δεν οφείλονται στο μεγαλύτερο μέρος τους στις εκπομπές της ανθρώπινης δραστηριότητας, η διαμορφωμένη κατάσταση του περιβάλλοντος στον πλανήτη κυρίως από την ανθρώπινη δραστηριότητα απαιτεί την ανάπτυξη ενός άλλου μοντέλου μη ληστρικού απέναντι στον πλανήτη τους πόρους τη χλωρίδα τη πανίδα και γενικότερα τα οικοσυστήματα του. Ενός μοντέλου περιβαλλοντικά φιλικού και διαχειριστικά μακραίωνο για τις επόμενες γενιές που θα ζήσουν στον πλανήτη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου